Uzaya bakan yeni gözler Dünyamızın Güneş etrafındaki yolculuğunda Ay’dan başka yoldaşları da olduğu pek bilinmiyor. Güneş-gezegen sistemlerinin L4 veya L5 Lagrange noktalarının etrafında
Portekiz’in Pombal bölgesindeki bir evin bahçesinde Portekizli ve İspanyol paleontologlarca gün ışığına çıkarılan Sauropod fosili, 150 milyon kadar önce yaşamış 12 metre
Peki, sonra ne oldu? Sonra, memelilerin yükselişi başladı. Dinozorlarla birlikte yok olan canlıların yerini, yeni canlı türleri aldı. Zaman içinde, insan da
Yumurtanın, dişsiz bir “teropod”a (veya oviraptorozor) ait olduğu düşünülüyor. ‘‘Yumurta hırsızı kertenkele’’ anlamına gelen oviraptorozorların, günümüzde Asya ve Kuzey Amerika’yı oluşturan kara
Harbin kafatası veya bilimsel adıyla Homo longi, adını bölgedeki ‘‘ejderha’’ nehrinden alıyor ve en az 146.000 yaşında olduğu düşünülüyor. Muhtemelen 50 yaşında
İnsan kulağı, yaklaşık 20 Hertz (Hz) ile 20.000 Hertz (20 KHz) arasındaki titreşimleri duyabilecek şekilde evrimleşmiştir (Adını Heinrich Rudolf Hertz’den alan bu
ABD ordusuna bağlı bilim insanları, soğuk savaşın devam ettiği 1959 yılında Grönland’ta gizli bir proje yürütmüş, Sovyetler Birliği’ne yakın bir noktada 600
Resmin bulunduğu Leang Tedongnge mağarası, en yakın yoldan bir saatlik yürüyüş mesafesinde ve sarp kireçtaşı yamaçlarla korunuyor. Yağışlı dönemde ulaşım da mümkün
Bu yok oluşların belki de en meşhuru, günümüzden 66 milyon yıl önce memeliler, sürüngenler, ikiyaşamlılar ve kuşlar da dahil olmak üzere, gezegen
Denizlerde başlayan hayatın karaya çıkışı, evrim sürecindeki en önemli olaylardan biri olarak kabul ediliyor ve bu geçişin tam olarak nasıl gerçekleştiği, hâlâ
