Yalnızlık Bizi Öldürür mü?
“Peki insanlar nerde?'' dedi küçük prens. ''İnsan kendisini çölde çok yalnız hissediyor…''
''İnsanların içinde de öyle hissedersin'' dedi yılan.
-Antoine de Saint-Exupéry, Küçük Prens
Birçoğumuz yalnızlık acısını çok yakından biliriz. Etrafın insanlarla doludur fakat sen kendini soyutlanmış ve diğerlerinden kopmuş gibi hissedersin. Aile ve arkadaşlarımızın sıcaklığından yoksunsak yalnızlık karanlık bir “yer”dir. Hatta yalnızlığımız bizi öldürüyor olabilir.
Yalnızlık ciddi bir halk sağlığı sorunu
3,4 milyon kişinin temsil edildiği bir çalışmada Brigham Young Üniversitesi’nden Julianne Holt-Lunstad ve ekibi, analiz ettikleri 70 bağımsız çalışma sonucunda yalnızlığın ölüm riskini yüzde 26 artırdığını buldu.
Holt-Lunstad şöyle açıklıyor, “Soyutlanmışlık ve yalnızlığın erken ölüm riskini artırdığına yönelik sağlam veriler var…” ve ekliyor, “Gittikçe yaşlanan nüfusla beraber de bu durumun halk sağlığı üzerindeki etkilerinin giderek artması bekleniyor. Gerçekten de dünyadaki birçok ülke bizim bir “yalnızlık salgınıyla” karşı karşıya olduğumuz kanısında.”
İnsanlar doğaları gereği sosyal varlıklardır; kendilerini bir yere ait hissetmeye ihtiyaç duyarlar. Bir düşünün, dünyaya gözlerimizi açtığımız andan itibaren başka insanlara ihtiyaç duyarız. Ancak bireyselliğin yüceltildiği ve yardım istemenin bir zayıflık anlamına geldiği bir kültürde başkalarıyla birlikte olma arzumuzu dile getirmek gerçekten zor olabilir.
Yalnızlık bulaşıcı
Chicago Üniversitesi’nden John Cacioppo ve ekibinin yaptığı bir çalışmaya göre yalnızlık arkadaşlar arasında yayılma eğilimi gösteriyor. Ayrıca insanlar, kendilerini yalnız hissedenlerle birlikte vakit geçirdiklerinde zamanla yalnızlık çekmeye başlıyorlar. Bu da yalnızları sosyal ağın daha da uçlarına atarken yalnızlık hissinin devam etmesine izin veriyor.
Profesör Cacioppo yalnızlığın açlık ve susuzluk gibi itici bir güç olduğunu ileri sürüyor. Açlık sizi nasıl buzdolabına götürüyor ve atıştırmalık bir şeyler almanızı tetikliyorsa, yalnızlık da diğer insanlarla birlikte olmanız gerektiğinin sinyalini veriyor. Ancak araştırmalar yalnızlık çeken insanların kendilerini koruma moduna aldıkları için empati kabiliyetlerinin engellendiğini gösteriyor. Bu yüzden yalnızlığın hem bize, hem de ilişkilerimize olan etkisini anlayabilmek büyük önem taşıyor.
Prof. Dr. Cacioppo’nun TEDx konuşmasında da anlattığına göre, önce yalnızlığımızın farkına varmamız gerekiyor. Sonrasında da yalnızlığın beynimize, vücudumuza ve davranışlarımıza ne gibi etkileri olduğunu anlamaya çalışmamızı tavsiye ediyor. Son olaraksa, insanları birbirlerine karşılık vermeleri, yani birbirlerine dönmeleri için teşvik ediyor.
Cacioppo, “Önemli olan ne kadar arkadaşa sahip olduğunuz değil, arkadaşlıklarınızın kalitesidir” diyor.
Ne yapabiliriz?
Yalnızlıkla baş etmenin en etkili yolu Prof. Dr. Cacioppo’nun da önerdiği gibi etrafımızdaki insanlarla yeniden bağ kurmak. Örneğin, bir gönüllülük çalışması yapmak veya okuldaki aktivitelere katılmak kendinizi yalnız biri olarak değil, takımın bir parçası olarak görebilmenizi sağlar. Ayrıca, arkadaşlarınızla yeniden bağ kurmak için onlarla sosyal medya üzerinden konuşmak yerine onları arayabilir hatta mümkünse onlarla yüz yüze görüşebilirsiniz.
Yalnızlık bulaşıcı olabilir fakat, unutmayın ki mutluluk da paylaştıkça çoğalır.
REFERENCES
- 1. Cacioppo, J. T., Hawkley, L. C., Ernst, J. M., Burleson, M., Berntson, G. G., Nouriani, B., et al. (2006). Loneliness within a nomological net: An evolutionary perspective. Journal of Research in Personality, 40(6), 1054-1085.
- 2. Cacioppo, J. T., Fowler, J. H., & Christakis, N. A. (2009). Alone in the crowd: The structure and spread of loneliness in a large social network. Journal of Personality and Social Psychology, 97(6): 977–991. DOI:10.1037/a0016076
- 3. Cacioppo, J. T., Cacioppo, S. & Boomsma, D. I. (2014). Evolutionary mechanisms for loneliness. Cognition & Emotion, 28, 3-21. DOI: 10.1080/02699931.2013.837379
- 4. Holt-Lunstad, J., Smith, B. T., Baker, M., Harris, T., & Stephenson, D. (2015). Loneliness and social isolation as risk factors for mortality: A meta-analytic review. Perspectives on Psychological Science, 10, 227-237. DOI: 10.1177/1745691614568352
- 5. Peplau, L., & Perlman, D. (1982). Perspectives on loneliness. In L. Peplau & D. Perlman (Eds.), Loneliness: A source book of current theory, research and therapy (pp. 1-18). New York: John Wiley.