#

Yunus Belleği Güçlü

Bilim Dalları

Bir araştırma, yunusların havuz arkadaşlarının ıslıklarını yirmi yıldan daha uzun bir süre sonra bile tanıyabildiklerini ortaya koydu. Bu, insan dışındaki türler için şimdiye kadar kaydedilmiş en uzun erimli bellek ve yunusların da insan, şempanze ve fil gibi yalnızca birkaç türünküyle karşılaştırılabilecek kadar gelişkin bir bilişsel yeteneğe sahip olduğunu gösteriyor.

Araştırmasıyla Chicago Üniversitesi’nden doktora derecesini  alan Jason Bruck’a göre yunuslar arasındaki sosyal tanıma, insanlardaki yüz belleğinden daha uzun ömürlü olabilir; çünkü insan yüzleri zaman içinde değişirken yunusların kimliklerini gösteren “imza ıslıkları” onyıllarca sabit kalıyor.

Proceedings of the Royal Society of London B. Dergisinde yayımlanan araştırmasında bruck, bir üretme programı çerçevesinde rotasyonla altı ayrı havuz içinde belli sürelerde kalan ve on yıllar öncesinden başlayarak beraberlik kayıtları tutulan  53 şişeburunlu yunusu incelemiş.

Daha önce yapılan başka araştırmalar, her yunusun bir ad işlevi gören kendine özgü bir ıslık geliştirdiğini ve yunusların birbirleriyle ilişki kurmak için (adıyla hitap eder gibi) birbirlerinin ıslıklarını taklit ettiklerini ortaya koymuştu.

Bu yeni araştırmada Bruck, önce hayvanlara hiç “tanışmamış” oldukları yunusların seslerini dinletmiş ve çabucak sıkıldıklarını, ilgilerini yitirdiklerini gözlemlemiş. Denek yunuslar bu “yabancı” seslere alıştıktan sonra Bruck, hayvanlara eskiden aynı havuzlarda birlikte kaldıkları yunusların ıslıklarını dinletmiş. Bu sesleri duyan yunusların hemen dikkat kesilip kayıt cihazına yaklaştıkları ve hatırladıkları ıslığı taklit ederek ilişki kurmak istedikleri görülmüş.  

Deneylerin birinde Bruck, Allie adlı dişi bir yunusa, 2 yaşındayken o sırada dört yaşında olan ve bir süre aynı havuzda birlikte bulunduğu Bailey adlı bir “kız arkadaşının” ıslığını dinletmiş. Birlikteliklerinden 20 yıl altı ay sonra Allie, arkadaşının ıslığını hemen tanımış.

REFERENCES

  • 1. “Dolphins keep lifelong social memories, longest in a non-human species”, University of Chicago