Vücut Dışına Çıkmanın Yolu

Kolay; kalbinizin sesini ışıkla birleştirin yeter.  Eh, tabii insanın kendi vücudundan çıkmasının (en azından şimdilik) bilinen bir yolu olmadığına göre sanal gerçeklik teknolojisinden biraz yardım gerekecek. Kalp atışları bizden, ses ve ışık gösterisi teknolojiden.

Böyle bir yardım neden gerekiyor? İşte aynada gördüğüm vücudumun dışına çıkmış ben değil mi? Pek değil. aynadaki yansımanın vücudumuzun bir parçası olmadığının ne de olsa farkındayız. Nedeni, beynin farklı bilinç düzeylerinde sürekli bilgi işleyerek benliğimize ait olanla olmayan arasındaki farkı bilmemize yardımcı olması. Gerçi, örneğin görme ve dokunma gibi birbiriyle çelişen duyusal bilgiler aracılığıyla zihnin yabancı bir cismi vücuda ait sanması sağlanabilir. Yeni bir deneyse, kalp gibi vücudun içindeki bir organın görsel temsilinin de aynı yanılsamaya yol açabileceğini gösteriyor.

Deneklerin kalp atışları da elektrodlar aracılığıyla kaydedilip kalp ritmi, deneklerin ekranlarında izledikleri sanal vücutlarının kenarlarında güçlenip sönükleşen ışıklarla senkronize edilmiş.

Vücut konturlarındaki ışığın yanıp sönmesini birkaç dakika ekranlarında izleyen denekler,  sanal vücutla daha fazla özdeşleşmeye başladıklarını  bildirmişler.  Ayrıca odada gerçek vücutlarının bulunduğu yerden farklı bir yerde bulunduklarını ve farklı bir yerden vücutlarına dokunduklarını hissetiklerini  de belirtmişler.

Halen bir zayıflayıp bir şişmanlayan “yo-yo diyetçileri” üzerinde çalışan Aspell, bu araştırmaların özellikle, hastaların kendi vücutlarıyla zihni bağlarının koptuğu anoreksi gibi hastalıkların tedavisine yardımcı olabileceği düşüncesinde. Çünkü Aspell’e göre anoreksi hastaları aynaya baktıklarında kendişlerini gerçekte olduklarından daha şişman görüyorlar. Nedeni, kilo verdikten sonra  beyinlerinin vücut hakkında oluşturduğu resmi  yenilememiş  olmaları, dolayısıyla hastaların kendi görünümleri hakkında hâlâ “eskimiş resmi" kullanıyor olmaları.